İlk tanıştığımızda ağlamıştık. O beni ilk gördüğünde ağladı, ben yetim büyüten kayınvalidesini dinlediğimde. Mutfak masasının başında çay içip sohbet etmiştik.
Çok başka bir insandı. Çok çalışmış, çok uğraşmış, görmüş geçirmiş, herkesin yardımına koşmuş. Tek kelimeyle “fedakâr” bir kadın.
O benim öğretmenimdi. Hiç çaktırmadan öğreten, sustuğu zaman bile öğreten, çok iyi bir öğretmendi. Halden anlardı. Hiç rencide etmez, hatayı göze sokmazdı. Akşam evin işi bittiğinde mutfak masasının başında otururduk; tatlı tatlı anlatır, yarenlik ederdi.
Bazı insanlar üstünüzde iz bırakır. O da, iz bırakanlardan. Yeri doldurulamayacak olanlardan. Yokluğunu anladıklarınızdan. Çok özlediklerinizden…
Kayınvalidem Perihan Uyumaz Hakkın rahmetine kavuştu. Bu güzel, fedakâr anne için bir dua da siz edin.
Fotoğraf: Nilüfer İmamoğlu Durmuş
Sevgili Arzu Hanim, sitenizi bu gece internette bir bilgi ararken, birkac linke tiklaya tiklaya kesfettim. Maden bulmus Kadar oldum. Ne Kadar güzel, ne Kadar bilgi dolu bir yer burasi.
Sonra da bu yazinizi okudum. Ne Kadar hüzünlendim, bircok insan annesinden bile böyle söz edemezken, siz sevgili kayinvalidenize olan sevginizi, verdiginiz degeri nasil da güzel anlatmissiniz. Inanin o Kadar imrendim ve de etkilendim ki.
Basiniz sag olsun. Allah sabirlar versin. Degerli Hanim efendinin de mekani Cennet olsun insaallah.
Sevgilerimle.
Nur Yildirim
Değerli Nur Hanım,
Çok çok sağolun, amin, Allah razı olsun…
Kayınvalidem sadece benim için değil, birçok insan için çok kıymetliydi. Mekanı cennet olsun inşallah…
Siteyi beğendiğinize çok sevindim, çok teşekkür ederim…
Sevgiler,
Arzu